Norg is altijd een prachtige cross duathlon. Ik heb er vele jaren aan de start gestaan, maar afgelopen jaren moest ik toch steeds verstek laten gaan door verschillende redenen. Dit jaar weer vol goede moed ingeschreven omdat de singletracks van het parcours echt een leuke uitdaging zijn. Vijf minuten voor de aanvang van de wedstrijd besloot ik om toch niet te starten #DNS
Blessure
Twee weken voor Norg was de cross duathlon op Ameland. Ik startte daar niet fit vanwege griep- en longklachten en onderkoeling in de wedstrijd de week daarvoor. Op Ameland scheurde ik tijdens de eerste run een spiertje van mijn hamstring. Fietsen na de eerste run ging toen nog prima, maar de laatste run heb ik behouden moeten lopen vanwege pijn en omdat het lijf ook leeg was. Ik hoopte toen nog dat het een kleine verrekking was en besloot wat rustig aan te doen. Kwam ook goed uit omdat het lijf ook nog verder moest herstellen.
Anderhalve week na de cross duathlon op Ameland probeerde ik de intensiteit van de looptraining weer wat op te schroeven. Tijdens mijn lange duurloop met 9 tempoblokjes van 3' ging het toch mis. Na 1:20 te hebben gelopen was ik toe aan mijn laatste tempoblok en voelde ik weer die scherpe pijnscheut waardoor hardlopen bijna niet meer mogelijk was. Hmmm. Lastig. Het was 3 dagen voor de wedstrijd. Wat nu? Ik had echt veel zin in de crossduathlon van Norg. Na een nachtje slapen voelde de hamstring al veel beter. Misschien wel een beetje tegen beter weten in de dag na de looptraining naar de masseur om de hamstring te laten masseren. De zaterdag voor de wedstrijd nergens last meer van in rust en de zwemtraining ging heerlijk. Eigelijk vergat ik die hele hamstring al weer. Teveel zin om naar Norg te gaan.
Dus zondagochtend Met Marcel en Suzanne op naar Norg. Praatje hier, praatje daar. ATB laten checken en bike parkeren in het PF. Half uur voor de start rustig warm lopen op het parcours. Ik was benieuwd. Parcours lag er modderig bij. En hoewel ik niet topfit was, wilde ik erg graag meestrijden voor de podiumplekken. Na een kilometertje lopen even wat aanzetten om de spieren te prikkelen. Pang! En toen was het weer mis. Shit, balen. Moet wel een scheurtje zijn. En hoe verstandig is het dan om de wedstrijd te doen? Dat wordt een ware lijdensweg. Nee, niet doen. Even stil staan. been los schudden. Voelen. Even rustig lopen. Nadenken. Overleggen met Marcel. Weer stilstaan; oprekken, losschudden. Even lopen; even aanzetten. Steeds die priem die in mijn been prikt. Een scherpe, niet te negeren pijn. Dit is echt niet goed. Jemig, kut zeg. Sta ik hier, maar ga ik gewoon niet meedoen. Ik vond het echt even niet leuk. Toch maar spullen pakken en naar huis. Nee, dan heb ik geen zin meer om te kijken. Dan is de lol wel even weg.
Maandag direct de fysio gebeld. Ik kon dinsdag terecht voor een echo. Een bevestiging zoeken. Die kreeg ik. Scheurtje in de hamstring. Even 5 weken niet lopen. Gelukkig ben ik multisporter en kan ik nog fijn fietsen (wel beheerst en niet trekken aan de pedalen) en prima zwemmen. Trainingsschema dus even een beetje aanpassen dus. Maar dat is geen probleem, al had ik het liever anders gezien natuurlijk. Just go for it!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten