vrijdag 3 februari 2017

Ameland Cross duathlon: een jasje uit!

Een week na de onderkoeling tijdens de cross duathlon Henschotermeer werd de eerste editie van de cross duathlon op Ameland gehouden. Temperaturen rond het vriespunt maar een strakblauwe hemel met een stralende zon waardoor het jasje uit kon; een laagje minder in vergelijking tot de voorgaande week. Maar door de extreme kou van de wedstrijd in de voorgaande week had ik al "een jasje uitgedaan". Maar Ameland wilde ik niet missen. Dus met een jasje minder ook fijn genoten.

De week vooraf
Al voor de cross duathlon Henschotermeer kampte ik met griepverschijnselen en pijnlijke longen. Maar niet ziek genoeg. En daarom Henschotermeer gewoon gedaan. Als ik ziek moest worden, dan zou dat na de wedstrijd wel gebeuren. Dat gebeurde niet. Maar het lijf had naast de griep/longproblemen wel een flinke optater gekregen door de extreme kou (Verslag Henschotermeer). Dus, hoewel ik niet ziek werd, echt beter werd ik ook niet. Ja, met hele kleine stapjes. Voor Ameland voelde ik me fit genoeg. Bovendien was er heerlijk weer voorspeld en is sporten op de bodem waar ik ben opgegroeid nog altijd extra genieten met pap en mam altijd in de buurt.

De wedstrijd
Zondagochtend met Marcel, Jan en Henk naar het eiland. Heerlijk om dan nog even relaxt een bakje bij pap en mam te doen en in te schrijven zo'n 600 meter verderop. De sfeer was ontspannen. Een mooi kleinschalig evenement. Korte warming-up en opmaken voor de start. De longen voelden niet echt prettig. Met wat broomhexine zou ik niet heel erg veel last krijgen van vastzittend slijm. De eerste 2 kilometer van de eerste run (we moesten 2 rondes van 3.5km) gingen wel lekker. Omdat ik wat verzuring in mijn linker been op voelde komen even een tandje terug. Ik verloor in de eerste ronde mijn gelletje die ik in het broekspijpje van mijn trisuit had gestoken. Gelukkig kon ik het gelletje in de tweede ronde van het bospad oprapen. Het loopparcours was mooi en zwaar. Mooie bospaden, duinen en strand. Halverwege het tweede rondje van de eerste run verrekte ik mijn hamstring. Hmmm, voelde erg pijnlijk maar kon er nog wel prima mee doorlopen. Aan het einde van de eerste run moest ik mijn 3de positie afstaan. Maar door een vlotte wissel kon ik als 3de dame aan het fietsen beginnen. 

Even feeling krijgen met de bike en ondergrond. Geen last van de hamstring tijden het biken. Korte singletrack langs de bosrand om vervolgens via het bos en de duinen het strand op te gaan. Is normaliter rechtuit rechtaan stoempen op rechte stukken mijn ding al niet echt, nu zat er volledig geen power in de benen op het strand. We moesten 3 rondes van 7.5km biken waarvan we per ronde 2x het strand op en af moesten. Klusje! Op het strand werd ik niet alleen voorbij geraced door mannen maar ik werd ook alweer ingehaald door een dame achter me. Het werd stuivertje wisselen vanaf dat moment. Op de rechte stukken had ik het nakijken, maar op de singletracks kon ik prima terugkomen. Maar na ruim anderhalf uur sporten was het wel op. Ik merkte door en door dat ik "een jasje had uitgedaan". Ik leverde in op mijn power en daarmee mijn snelheid. Op naar de laatste wissel.

De laatste loopronde behouden gelopen. De hamstring voelde niet goed en het lijf was leeg. Genieten van de zon dus maar. Beetje anticlimax. Maar ik had ook niet meer mogen verwachten van mezelf als ik eerlijk ben. Ik finishte als 4de dame. Wel genoten! Inmiddels anderhalve week verder. Lichaam is nog steeds niet helemaal goed hersteld en hamstring ook nog niet in orde. Maar het begint weer wat te komen. Morgen nog even naar de masseur en dan zondag de bossen van Norg maar weer even bezoeken voor de cross duathlon van GVAV. Altijd een leuke wedstrijd en al te lang niet geweest. Wat het lichaam kan of gaat doen, zie ik wel. Lekker racen blijft leuk. Soms is het lichaam wat sterker, soms iets minder sterk. Blijft daarmee een fysieke en mentale uitdaging. 

Organisatie Ameland bedankt voor de leuke wedstrijd. Carina Titz bedankt voor de mooie foto's.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten